Feijoo visita a miña terra

Onte, o Presidente Alberto Núñez Feijoo visitou distintos Concellos da Terra Cha, onde falou da Galicia que nos une e da necesidade de poñer en valor o noso rural, para o que é preciso un goberno que o axude a crecer, desenvolverse e modernizarse, e non a entorpecelo.

Fixo fincapé no que xe falamos aquí, da pésima negociación que se fixo na Unión Europea coa cota láctea. Temos un goberno, en definitiva, que non deixa de poñerlle portas ao campo.

En troques de axudar ao rural, o primeiro que fixo nada mais chegar ao goberno no 2005 foi anular unilateralmente os 240 proxectos rurais que deixara en marcha o anterior goberno. E o gran proxecto que presenta Zapatero, xa podería terse feito en Galicia hai tres anos, se non fora pola obsesión do Bipartito de anular todo o que fose decidido polo PP.

O voto exterior

Mais de 330.000 galegos están inscritos no censo de residentes ausentes e, polo tanto, poderán votar nos próximos comicios autonómicos, pero non o farán en furna de cristal, porque o PSOE vetou esa posibilidade. Trátase dun censo superior ao de provincias coma Lugo, polo tanto, e da mesma forma que aquí nos identificamos antes de votar co DNI, é de toda lóxica que os votantes do exterior se identifiquen antes de exercer o seu dereito lexítimo ao voto.

A proposta plantexada por Núñez Feijoo na Cámara galega a Touriño, non é complicada se hai vontade política, xa que se trata só de incluir unha fotocopia do DNI ou pasaporte entre a documentación a remitir no sobre dirixido ao Presidente da xunta electoral provincial. Proposta que se fai mentres agardamos o tan solicitado voto en furna, coa finalidade de que teña unhas mínimas garantías democráticas.

Non é ningunha medida extraordinaria, nin require dun desembolso económico especial, tan só persigue garantía de transparencia democrática, para evitar fraudes coma os do axente electoral detectado en Muxía, actualmente no zxulgado, ou o dobre discurso de Touriño, que anunciou que nonía viaxar a Arxentina por mor da crise económica, pero iso si, xa enviou a América a tres COnselleiros...

Unha visita a Ginebra

Esta fin de semana estiven nunha das zonas mais concurridas de emigrantes galegos: Suiza.

Alí tiven a honra de compartir un tempo de lecer moi divertido nunha festa coa colectividade galega, representando ao Partido Popular de Galicia.

Xa en posteriores encontros, sen música nin baile, José Gil, Presidente Nacional de Suiza e a Presidenta do PP de Ginebra, a Sra. Vera, transmitíronme a problemática pola que están a atravesar os emigrantes galegos no exterior e, en concreto, en Suiza.

Visitei os centros de Tordoia e tamén o Centro Hispania, así como o centro A Nosa Galicia.

Esta viaxe serviume para constatar unha vez mais o retroceso que estamos a sufrir en Galicia, esta vez falamos da Galicia exterior. Un retroceso que se palpa en cada historia concreta, en cada individuo que se ve incapaz de sacar adiante a súa vida e a da súa familia coma antes, co apoio e as facilidades coas que contaban.

É imperativo por iso voltar de novo a unha política coa emigración seria e prestarlles as axudas precisas aos galegos que tiveron que abandoar a terra pola necesidade apremiante de traballar.

Convención do PP de Lugo: analizando Galicia

Onte se celebrou en Vilalba a IV Convención do Partido Popular de Lugo, coa participación de tódolos voceiros parlamentarios do Grupo Popular de Galicia, e coa destacada intervención como moderador do Deputado da Terra Cha, Agustín Díaz Baamonde. Coa súa retranca e simpatía pasamos unha lonxa xornada de traballo e profunda discusión sobor dos problemas reais dos galegos e galegas da Provincia de Lugo, así como as propstas de futuro do PPdeG.

Ante un concurrido auditorio, os distintos voceiros presentaron as súas ponencias sobre infraestructuras, Medio Ambiente, Madio Rural, Pesca, Xustiza, Economía, Traballo, Cultura, Educación, Benestar e Igualdade, Vivenda e Industria.

As ponencias puxeron de manifesto as importantes eivas do Bipartito na súa xestión e, cómo despois de 4 anos, Galicia está peor, prácticamente paralizada en materia de inversións, e cunha situación no ámbito dos servizos sociais, e concretamente, do desenrolo da Dependencia, de total frustración.

Como Voceira de Benestar, puxen sobre a mesa os datos da Vicepresidencia da Igualdade, así como os do Ministerio de Asuntos Sociais, que reflicten que Galicia é a 5ª Comunidade pola cola en atención aos dependentes, unha situación real que difire sobre a que día e outro tamén, nos presenta a Vicepresidencia, mais preocupada dos titulares grandilocuentes que de atender ás persoas en situación de dependencia.

Cambio de discurso

As medidas anunciadas estes días por Touriño, semellan estar pensadas para fins electoralistas e non para loitar contra a crise económica que padecen os galegos e galegas. Mais ben o presidente da Xunta está a copiar punto por punto, a estratexia de ocultación da realidade aplicada por Zapatero antes das pasadas elecciónsXerais para minimizar o alcance da crise económica ata despois da cita coas urnas.

Isto explicaría a negación da situación mantida por Touriño ata datas recentes, pero tamén a sucesión de anuncios cun elevado custe económico para os contribuintes e cuxo único fin é o electoral.

Touriño busca gañar tempo de aquí ás Autonómicas para evitar que os cidadáns tomen conciencia da situación real.

¿Alguén no seu sano xuizo pode crer que a solución á crise actual pasa por contratar 2.000 parados para limpar cunetas que ata o de agora se desbrozaban con tractores? É curioso ademais, que a duración deses contratos estea prevista para o espazo temporal comprendido entre decembro e maio, en pleno período preelectoral. A verdade é que a proposta ten bastante similitude co Paln de Emprego Rural, mais coñecido por PER, implantado polo PSOE en Andalucía.

Chama a atención o cambio operado no discurso económico do titular do Executivo Galego quen, en escasas semanas, pasou de reiterar que a crise non ía afectar a Galicia, porque segundo él a Comunidade xogaba na liga das estrelas, a presentar sucesivas medidas contra a crise.

Este feito deixe en evidencia un goberno que está a improvisar sobre a marcha, buscando unicamente un efecto mediático que despois non ten unha repercusión efectiva sobre a economía real das familias e das empresas.

Pero... ¿Hai crise?

Qué vai haber crise, a crise está no imaxinario da xente, das 100.000 familias galegas que se adican a gandeiría, á pesca... Por iso o Presidente nega a súa existencia no sector primario coa mesma hipocresía que nega a crise económica ou a da Sanidade.

Pero será posible que sexa froito da imaxinación de tanta xente os problemas que sofren día a día pola suba do gasoil, ou a caída dos prezos en orixe da carne e do leite? Ao mellor si, como os galegos temos unha idiosincrasia tan especial!

O gandeiro está a sufrir por mor dunha negociación indigna da cota láctea levada a cabo pola Ministra galega dos Medios, ademais dunha nefasta política de venda de excedentes (o 80% do sobrante debe quedar na Comunidade productora, sen poder asumir mais dun 20% outras Autonomías como Galicia. O sector está descapitalizado por este Goberno, que rebaixou o valor desas cotas lácteas. Moita xente investiu os seus aforros na cota... pero o que antes servía ata de aval nun abanco, agora véndese por debaixo do prezo ao que se mercou.

En canto ao sector pesqueiro, os prezos do gasoil subiron ata o extremo de que moitos barcos saen a faenar sen nin sequera cubrir os seus custos de producción, de xeito que aos pescadores sáelles mais rentable deixar os seus barcos amarrados que sair á mar.

O mais curioso é que a Xunta decidiu non executar case a metade do orzamento asignado para o 2008. Coa que está caendo, á Conselleira Gallego qué facer con 131 millóns de euros!

E para rematar de demostrar a preocupación do señor Touriño co sector, paséase con Espinosa ate as Illas Cíes nun chamado acto simbólico, ante a mirada de centos de mariñeiros desesperados e incrédulos que viron isto como unha auténtica provocación, a Ministra do Medio Mariño nin se achegou ata eles, se pode ser mais insensible?

Ao mellor é que teñen razón os nosos gobernantes e non hai tal crise!

¿Estamos facendo o posible?

A violencia de xénero é un problema e todos e cada un dos galegos e galegas. Todos debemos tomar plena conciencia deste drama. Cada vez que unha muller é maltratada ou é asasinada fracasa toda a sociedade, e nos preguntamos si estamos facendo todo o posible?. No que levamos de ano 2008 no ámbitoo estatal, se produciron 62 asasinatos de mulleres, e no ámbito da nosa Comunidade a cifra de vítimas mortais se eleva a 4.

Temos que ser contundentes na loita contra a violencia de xénero, xa que é unha vulneración inadmisible dos dereitos fundamentais. A violencia de xénero nunca ten xustificación. Correspóndelle a toda a sociedade e aos poderes públicos facer o posible para afondar na súa erradicación.

A pesar de que se teñen tomado medidas lexislativas para combater esta lacra, tanto a nivel Estatal como Autonómico, o resultado é desolador. Faltan medios e recursos, e o funcionamento é manifestamente mellorable.

É precisa a especialización e a dedicación exclusiva como clave para combater xudicialmente este tipo de delitos, a pesar de que na Lei está previsto os medios de control e coordinación, o feito é que falta persoal específico de toda a administración.

Informes como o do Defensor do Pobo ou de Amnistía Internacional, reflicten a frstración das expectativas xeradas pola Lei, as súas debilidades e cómo, tras 4 anos dende a súa entrada en vigor, as mulleres non están mais protexidas nin se sinten mellor atendidas polas Administracións Públicas.

Galicia segue sendo a mais discriminada en recursos económicos e materiais para loitar contra a violencia de xénero, supoñendo un impedimento mais para acabar con esta terrible lacra social da violencia contra as mulleres, un problema que require o compromiso de todos para desaparecer.

Dende a rede para o mundo

Hoxe decidín abrir un blog persoal. Unha páxina pública onde todo o que o desexe poida acceder ao que eu considero importante, a todo o que persoalmente me parece de relevancia e que paga a pena compartir con vós.

Sen dúbida, un traballo que ten a súa recompensa na conciencia de que a información que se comparte coa rede, compártese co mundo.

Algo que debemos aproveitar para que vós, usuarios de internet, poidades recabar información e puntos de vista diferentes para forarvos unha opinión propia e non sesgada do que ao voso arredor ocorre.

Agardo que xuntos, recorramos esa tortuosa ascensión que supón o camiño cara o coñecemento.